Zaman...

Daha önce bahsettim mi hatırlamıyorum; ayda bir defa bir araya gelip tadı damakta kalacak güzellikte koyu sohbetler eden bir okuma topluluğuna devam ediyorum bir süredir, gerçi sürekli bişeyler çıkıyor ve ben kitapları okumama rağmen toplantılara katılamıyorum her zaman ama, yine de çok keyif aldığım bir aktivite doğrusu… Bu ayki kitabımız Türk Edebiyatının usta kalemlerinden Ahmet Hamdi Tampınar’dan… Ben de bunun şerefine Ahmet Hamdi’den çok sevdiğim bir şiiri sizlerle paylaşmak istedim…

NE İÇİNDEYİM ZAMANIN

Ne içindeyim zamanın,
Ne de büsbütün dışında.
Yekpâre geniş bir ânın,
Parçalanmaz akışında.

Bir garip rüya rengiyle,
Uyuşmuş gibi her şekil.
Rüzgârda uçan tüy bile,
Benim kadar hafif değil.

Başım sükûtu öğüten,
Uçsuz bucaksız değirmen.
İçim muradına ermiş,
Abasız, postsuz bir derviş.

Kökü bende bir sarmaşık,
Olmuş dünya sezmekteyim.
Mavi, masmavi bir ışık,
Ortasında yüzmekteyim.

Ahmet Hamdi Tampınar